Plato heeft een apart verhaal om de psyché, de ziel, te verduidelijken. Het gaat over een tweespan en een menner, die samen rond de aarde vliegen.
Er zijn twee paarden. De eerste is een groot lomp zwart paard. De tweede is een mooi wit en licht paard. De menner probeert de paarden te sturen langs de hemel, tussen de aarde en de ideeënwereld in. Deze menner staat symbool voor de rede en heeft de leiding over de paarden.
Het zwarte paard staat voor de lichamelijke begeerte en is moeilijk te mennen. Het wil als het ware het gras eten van de aarde. Het witte paard daarentegen staat voor moed en geesteskracht, en wil juist naar boven, het gras van de ideeënwereld eten.
Dat is het verschil tussen de aarde en de ideeënwereld. Op aarde worden we blootgesteld aan tal van verleidingen, zoals eten en drinken. De ideeënwereld kan juist de geestelijke behoeftes vervullen.
De taak van de menner is om de twee paarden tussen de aarde en de ideeënwereld te leiden, zodat het niet te veel van beide krijgt. Uit deze vergelijking blijkt dat Plato een negatief beeld heeft van het lichaam. Hij noemt het lichaam 'de kerker van de ziel'. De ziel komt oorspronkelijke uit de Ideeënwereld en heeft daarom alle kennis van de Ideeën in zich. Eenmaal op de aarde afgedaald wordt de ziel vastgehouden door het lichaam, dat door zijn behoefte de ziel afleidt van de ware kennis.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten